25 Ağustos 2014, YENİAY Başak Burcunda; MECBURİ İSTİKAMET OLARAK DÖNÜŞÜM!

25 Ağustos günü İstanbul itibariyle 17:13’de YENİAY dediğimiz Güneş-Ay kavuşumu, Başak Burcu’nun 2 derecesinde meydana gelecek.

– Bu YENİAY’ın en belirleyici unsurlarından biri MARS – SATÜRN kavuşumunun aynı gün içinde tam halini alması. An’ın yükseleneni 13 derece Oğlak olduğu için yöneticisi Satürn’ün 10’uncu evde yaptığı bu ”sıkı” kavuşum YENIAY haritasının özünü etkiliyor.

– Yükselen – Pluto kavuşumu, Satürn – Mars kavuşumuna ve MC’ye 60 derece açı yapıyor.

– YENIAY 8’inci evde ve yöneticisi olan Merkür yine Mars – Satürn kavuşumuna 60’lık, Yükselen Noktasına ise 120 derecelik açı yapıyor. Chiron’a ise karşıt duruyor.

– Ve yine Mars – Satürn kavuşumu Uranüs destekli Lilith – Venüs kavuşumundan kare alıyor. Pluto ve Chiron ise, Lilith – Venüs kavuşumuna 150 derecelik ışınlar yolluyorlar.

MEALİ;

Başak Burcu, benlik algısının ”Ne yapmak için buradayım?” sorusuna dönüşümünü simgeler. ”Nasıl ve neye hizmet eden bir hayat” istediğini DERT ETMEK, Başağın işidir.

YENİAY Başak’ta olunca da HEPİMİZİN İŞİ bu olur 🙂

YENİAY kaçınılması mümkün olmayan geçişleri, mutlak bitişi ve tazelenmeyi, dıştan gelen kaynakları kullanarak durumumuzu değiştirmeyi ya da enerjimizi bir halden başka bir hale dönüştürmeyi temsil eden 8’inci evde olduğuna göre, biz de bu YENİAY’da;

Yaşama alışkanlıklarımızı, bedenimizle ilişkimizi, birlikte yaşadığımız ve çalıştığımız, hizmet verdiğimiz ya da aldığımız insanlarla ilişkimizi, var oluşumuza yüklediğimiz anlamı ve görev anlayışımızı, iş ortamımızı, günlük rutinlerimizi ve bunlara ilişkin bakış, tutum ve beklentilerimizi DÖNÜŞTÜRMEK için uğraşacağız.

Bu saydıklarımızla ilgili gönlümüzün arzu ettiği değişimlerin olması fikri hepimize hoş gelir 🙂

Lakin pek çoğumuz, bedenimiz, hayatımız, işimiz ve günlük rutinimize etki eden insanlarla ilişkilerimizi yönlendirenin, bizim tercih ve tutumlarımız olduğunu görmeyiz.

Bizim beklentimiz çoğu kez bir mucize olup; içinde yaşadığımız mutfağın saraya, tezgahtaki balkabağının Ferrari’ye, bakkal çırağının özel şöföre, ayakkabı dolabımızın Manolo Blahnik vitrinine, vücudumuzun Victoria’s Secret mankenine, patronumuzun ya da hayatımızdaki otorite figürlerinin ideal ebeveyn modellerine, iş arkadaşlarımızın İngiliz tarzı sessiz ve itaatkar uşaklara ya da iyilik meleğine, masamızda bekleyen faturaların davetiyelere, iş dosyalarının teşekkür mektuplarına, evimizi paylaştığımız insanların da rahat kanepeler ve bakınca açılıp sırt dönünce kapanan kapılara dönüşmelerini umarız :)))

Hayatımızı gönlümüze göre çekip çevirebilmemiz için böyle mucizelerden bir kaçına kesinlikle ve acilen ihtiyaç vardır!

Halbuki Merkez’in bizi buraya gönderme amacı, bizim mucize gibi olmayan durumlarda da ”varlığımızın ve hayatımızın hakkını verebilecek” şekilde yaşamayı öğrenmemizi sağlamaktır. Ve ömür dediğimiz şey, bunun için gerekli olan dönüşüm sürecidir.

Biz bu YENİAY’da hayatımızın aldığı hali, bu hal ile baş edebilme ya da barış yapabilme seviyemizi, kendimize ve önemsediğimiz her şeye sahip çıkma yeteneğimizi ve şeklimizi, gözden geçirecek ve nelerin/neye/nasıl dönüşecebileği üzerine kafa yoracağız…

Bu YENİAY’da yaşayacağımız süreç şu bileşenleri içerebilir;

– Bize acıya da sıkıntı veren üzerimizde baskı oluşturan, varlığı ile bizi eziyormuş ya da yolumuza taş koyuyormuş gibi görünen her şey iyiden iyiye gözümüze batmaya başlayabilir.

– Dikkatimizi çeken – ve hepsi de pek sevimli olmayan – gelişmelerle, ”hayatımızda, bedenimizde, çevremizde neyin değişmesi gerektiğini” tanımlayabiliriz.

– Ev ya da iş düzenimizi etkileyen konularda, kendimizden ve çevremizdekilerden memnun olmadığımız ya da başkalarının bizimle ilgili hoşnutsuz oldukları konular, ana gündem haline gelebilir.

– KİŞİSEL ve TOPLUMSAL alanlarda İKTİDAR MÜCADELESİ ve BASKISI yoğun olarak hissedilebilir. Yaşanan çarpıcı gelişmelerle, üzerimizde iktidar kuranlara daha eleştirel bakabilir ve onlara verdiğimiz yetkileri değiştirmek, onlarla ilişkimizi yeniden yapılandırmak isteyebiliriz.

– Hayatımız üzerinde iktidar kuramamak bizi her zamankinden çok üzebilir ya da iktidarın getirdiği sorumluluklar altında ezilebiliriz.

– Bu süreçte; kolay kızabiliriz, hemen bozulabiliriz, kaybetme / göz ardı edilme / haksızlığa uğrama / incitilme / kötüye kullanılma gibi dip-bucak korkularımız depreşebilir… Yani tepkisel, saldırgan veya aşırı savunmacı olma eğilimimiz mantıksızca artabilir.

Sonuç itibariyle bu YENİAY’da oluşan dış faktörler bizi içe bakmaya zorlayacak, içimizde biriken beklenti ve kaygılarla yüzleştirip ertelenmiş soruları sorduracak, bize hayatımızın direksiyonunda nasıl oturduğumuz ya da direksiyonu tutanlar için ne düşündüğümüzü gözden geçirttirecek ve yeni yönler, tutumlar, yeni çözümler seçme ve aksiyona geçme arzusu verecektir.

Gerçek şu ki; çoğu kez hayatı tam istediğimiz şekilde değiştiremeyiz. Yani o güne dek bizim ve başkalarının tutumlarıyla belirli bir hale gelmiş olan şeyler, peri masalı misali bir anda değişivermezler…

Hatta çoğu kez bir çok olaya, insana, koşula doğrudan müdahale dahi edemeyiz. Ve bu bizde müthiş bir sıkıntıya hatta isyana yol açar.

Böyle sıkıntılı ve isyankar modlara girince hemen hatırlanması gereken şudur; direksiyonuna oturduğumuz tek araba vardır o da bizzat kendimiziz 🙂

Ursula LeGuin’in Mülksüzler romanından bir alıntıyı paylaşmanın tam yeridir: ” Almak istediğiniz her şey için kendinizi vermeniz gerekir. Devrim’i satın alamazsınız. Devrim’i yapamazsınız. Devrim olabilirsiniz ancak. Devrim ya ruhunuzdadır ya da hiç bir yerde değildir.”

Burada ”Devrim” yerine ”Dönüşüm” sözcüğünü koyarak, yazının bundan sonrasının nasıl gelişeceğini tahmin edebilirsiniz :)))

”Ben değişsem de hayat değişmez ki!” diyerek hayatının akışından etrafındakileri sorumlu tutmak, sosyal genetiğimiz ile aktarılan geriletici bir ön-kabuldür. Ve bu sakat bilinç, bizi ayak-sürümeci, teslimiyetçi, bedbin, çabasız, kararsız, huysuz yani OLUMSUZ ve VERİMSİZ yapar.

SEÇTİKLERİMİZ – hayat bileşenleri, konumlar, yeme içme şeklimiz, işimiz, insanlar, eşyalar, alışkanlıklar – BİZE BİZİ YANSITIR! Dolayısıyla bunlardan doğan sonuçların sorumluluğunu üstlenmeliyiz.

Kendimizi BAŞKALARININ SEÇİMLERİNİN KURBANI olarak gördüğümüz durumlar dahi, bizi ”geçmişte yaptığımız seçimlerde neleri göz ardı ettiğimiz, hangi seçimleri yaparak olayların akışına dolaylı şekilde etki ettiğimiz” konusunda düşünmeye sevk eder… Etmelidir!

Dönüşüm konusunda umutsuz ve isteksiz olmak yerine, inisiyatif sahibi ve kararlı olmak gerekir. Zira;

İNSAN DÖNÜŞÜRKEN DÖNÜŞTÜRÜR!

Neyi mi? HERŞEYİ… Bir insanın değişim çabası, yalnız kendi hayatının kalitesini değiştirecek, yalnız kendi konfor alanını düzenleyecek olayları tetiklemekle kalmaz, aynı zamanda çevre koşullarının da – mucizevi şekilde bir anda olmasa bile – süreç içinde dönüşümüne vesile olur.

DÖNÜŞÜM’e hayırlı ve sağlıklı bir adım atmak için ne yapalım;

– Bi kerem kendimizi kandırmayalım; elbette çaresiz değiliz ve elbette bundan daha iyisini yapabiliriz. İMAN EDELİM ve YAPALIM:)

– Sorumluluğu başkasına yıkıp hırsımızı etraftan çıkartıp, kendimizi hayatın yedek kulübesine almayalım. Böyle yaptıysak da, kimse beni görmüyor şans vermiyor filan diye tepinmeyelim. Kendimizi bile kandıramayabiliriz 😉 Eh o zaman böyle yapmayalım.

– Olanlara kızabiliriz… Bunu bir gerçeği fark etmek için bir basamak olarak görüp, hemen ”o zaman ben kendimde neyi değiştirmeliyim ki bu da değişsin” sorusunu soralım. Kızmaya takılıp kalırsak, enerjimizi heba edebiliriz… UZATMAYALIM 🙂

– Zayıflamak mı istiyoruz, daha sağlıklı olmak mı istiyoruz, daha düzenli yaşamak mı istiyoruz, daha verimli çalışmak mı istiyoruz, daha derli toplu bir hayat mı istiyoruz… Ya olmazsa… Ya çok uzun sürerse filan diye süreci daha da ertelemeyelim. Bebek adımlarıyla da olsa, HEMEN BUGÜN BAŞLAYABİLİRİZ! Eh hadi başlayalım.

– Hayatı yaşanmaya değer kılan KENDİNİ İŞE YARAR HİSSETMEKTİR! Bir çoğumuz öz-değer sorunu yaşar ve bu nedenle işe yaradığımızı görmek için sürekli onay, destek ve iltifat bekleriz. Bunu bekledikçe de hayat etrafımıza onay vermekte, olumluyu görmekte zorlanan, eleştirerek varolan, ya da alenen kıskanç ve bencil insanları yerletirebilir :))) Bir işi – ne olursa olsun – başkalarından tepki almak için değil, kendimizle onur duymak için iyi yapalım.

– Şimdi bizi boğan konumları, insanları, ilişkileri, işleri seçerken kullandığımız kriterlere odaklanalım; biz bu seçimleri neden yaptık? Şimdi durumu değiştirsek dahi, kriterlerimiz aynı kaldığı sürece yeni seçimlerimizle de aynı noktaya gelebiliriz… DÜŞÜNELİM ve kendi gerçeğimizden KAÇMAYALIM!

– Başkalarına yardım mı etmek istiyoruz; bir kere bizden İSTENMEDİKÇE zorla kendi fikir ve desteğimizi karşımızdakilere dayatmayalım. İsteniyor ama alınmıyorsa da  geri çekilmeyi bilelim. Ve en önemlisi, yardım etmenin YERİNE YAPMAK olmadığını unutmayalım. Dünyayı ve insanları biz düzeltemeyiz. Sadece onlara örnek olabiliriz. ÖRNEK OLALIM. Ama bunu hükmetmek için değil, cesaret vermek ve dolaylı olarak yol göstermek için nazikçe yapalım.

– Ve en önemlisi, dönüşümümüzü kimseye ihale etmeyelim. Elbette yolu bulmak için destek alabiliriz… Ama destek alsak bile, sonuçta değişen biz olacaksak, birilerinin bizim üzerimizde mucizeler yaratmasını filan boş yere beklemeyelim. Bize destek olanlardan çok biz çalışalım… ÖZÜMÜZE GÜVENELİM.

IF I COULD CHANGE THE WORLD ”Dünyayı Değiştirebilsem” Eric Clapton … Dinlediğim en mis, en iyi demlenmiş versiyonu… Üstad hatunun birine dünyayı değiştirebilme gücü olsa, onun için neler yapacağını anlatıyor. Ne yapacakmış? Onun dünyasının güneşi olacakmış :)))) Bu biraz zor ve gereksiz olabilir… Ama dünyaya bakışımızı değiştirip, kendi merkezimizdeki güneşi görmek her zaman mümkün 😉

Hayatımızda ihtiyaç duyduğumuz her değişimi içimizde yapabilme gücünü bulmak dileğiyle efendim…