İkizler Burcu’nda Venüs Retrosu 13 Mayıs – 25 Haziran 2020 ; Üfürükten Teyyare Mevsimi Açılmıştır!

Zodyak’ın narin kızı Venüs, bir süredir hoppa ve meraklı İkizler Burcu’nda seyrediyor… Pek hevesli çıktığı bu maceralı yolculuk sırasında bir de RETRO tribi yaşadığına ve bu esnada Neptün ile de kare açı yaptığına şahit oluyor ve biz de bundan kendi payımıza düşeni alıyoruz 🙂

Öncelikle Venüs’ün İkizler’de genel olarak nasıl bir halet-i ruhiyeye tekabül ettiğini açıklayayım… Allam Yareppim! Sanki bu enerjinin zıpçıktılığı benim Oğlak tüylerimi diken diken etti de frene basar gibi üslubuma bile sıkıcı bir ağırbaşlılık hakim oldu 😀 😀 😀

Efenim… İkizler malumunuz hareketli, kıpır kıpır, meraklı, minik burnunu her gördüğü yere sokmayı ve her duyduğu muhabbete kulak kabartıp mümkünse de karışmayı seven bir burcumuzdur.

Venüs ise hayatı çekilir kılan, yaşamak için bize şevk veren, anlam bulma ve tatmin olma ihtiyacımızı gideren bütün değerleri temsil ediyor. Maddi manevi önem sıralamamız Venüs’ten menkul… Kendimizi önemli ve değerli kılmak için yaptığımız atraksiyonları da Venüs ile belirliyoruz. Hayatta kalma güdümüz Mars ile tarif bulsa da bizi harekete geçiren sebepler yani hayata tutunma ve yola devam etmek için duyduğumuz heves, büyük ölçüde Venüs!

Hal bu olunca Venüs’ün İkizler Burcu’ndaki kalitesini tariflemek pek de zor değil 🙂 Özetle bildiğin ERGEN kafası! Asla sıkılmaya ve kendini fazlaca sıkmaya gelmeyen, gündemin gerisinde kalmak istemeyen ama çok derinine de girmeyen, her şeyin tadına bakıp hiç bir şeye kendini mecbur bırakmak istemeyen ve daha ilginç bir şey gördüğü anda ikileyip bir sonraki durağa doğru harekete geçen, hayatan daha hızlı değişen bir öncelik ve önem sıralamasına sahip, hoppacık bir kafa var karşımızda…

Peki bu kafayı retroya sokarsak, bir de Balık’taki Neptün ile kare açıya girerse ne olur? Elbette hayat önceliklerimiz konusunda saçma bir gevşeklikle davrandığımız ya da saçma sapan önceliklere fazlasıyla kendimizi kaptırdığımız yerleri gözümüze sokar! Üfürükten teyyare uçurtmaya çalışırken, kendimizi popoşumuzun üstüne çakılmış buluruz 😉

• İçi çoktan boşalmış, anlam ve değeri hayat içinde çoktan erozyona uğramış olan heveslerimiz birden depreşebilir… Ve biz ruhumuzun bunları çoktan geride bıraktığını ama kafamızın birkaç ergen hücresinin oralara takılı kaldığı için bir türlü bu konuyu aşamadığımızı, biraz hayal kırıklığı ile fark edebiliriz.
• Platonik bir sevda ya da bize göre potansiyelini tam olarak gerçekleştirememiş eski bir ilişki, bu ara yine kalbimizin oltasına takılabilir ve biz o yangının külünü yeniden karmaya çalışabiliriz.
• Gözümüzde çok büyüttüğümüz insanların, çevrelerin, aksiyonların ya da deneyimlerin peşine düşebilir ve aslında o kadar da kıpraşmaya değecek bir şey olmadığını, vaktimizi ve enerjimizi boşa harcadığımızı görebiliriz.
• Kafamızı dağıtmak için tüketim ya da aksiyon çılgınlığına kapılabilir, sağlığımıza dair kontrol altına alınsa da geçiştirilmemiş olan bir tehditi gözardı etmeye çalışabiliriz.
• Ya daaaa… Sürekli ilerideki bir tarihe erteleyip durduğumuz bi alay hayal ve proce ile yaşadığımızı ama bunları hayata geçirmek için somut adımlar atmadığımızı, bahanelerle oyalandığımızı, boş işlerde gönül gezdirdiğimizi ve vaktimizden, ömrümüzden yediğimizi, parçalı bulutlu heveslere kapılıp etrafa tohumlar saçtığımızı ama ektiklerimizi biçecek kadar uğraş vermediğimizi, potansiyelimizi gerçekleştirmek, ortaya somut değerler koymak adına bi cacık yapmamış olduğumuzu, acı acı fark edebiliriz!

Bu süreçte kendimize şu soruları sormamız yararlı olabilir;

• Benim gerçek önceliklerim neler?
• Vakit ve enerji ayırdığım uğraşlar ve insanlar bana gerçek bir değer katıyorlar mı?
• Kendimde eksik olarak gördüğüm nitelikler, özenti duyduğum uğraşlar, yakın olmak istediğim insanlar, sandığım kadar önemli ve değerli mi? Yoksa ben kendi değerimin farkında olamadığım, özgüven sorunumu çözemediğim için kendime sürekli fethedilecek yeni kaleler, çıkılacak yeni zirveler mi belirliyorum?
• Mutlu ve doyumlu olmaktan ne anlıyorum? Zorluk veya sıkıntı ile baş etmek konusunda ne kadar gayretli ve dirayetliyim? Canımı sıkan şeyleri abartmak ve kendime kaçış noktaları bulmak için neden bu kadar istekliyim? Zora gelmemenin sonradan beni daha fazla dara soktuğunu kabul etsem ve mahrumiyet döngülerine biraz daha olgun ve sabırlı yaklaşsam ne kaybederim?
• Heveslerimi somut gayretler ve sonuç getiren tutarlı çabalar ile bütünleştirmekten neden kaçınıyorum? Neden her şeyi tadına bakılacak bir parmak bal gibi ele alıyor ama onun tadına varmak veya kendimde o tadı var etmek için gereken çabayı göstermiyorum?
• Kendimde bulamamaktan korktuğum değer ne? Neden kendimi bu kadar eksik ve önemsiz görüyorum?
• Ben habire sıkıldığımı iddia ediyorum ama… Aslında başarısız olma korkum yüzünden her şeyi erteliyor ve bunun üstünü örtmek için sürekli yeni bir uğraş icat ediyor olabilir miyim?

İnsan değerlidir… Yetenekleri, vakti, duyguları, çabaları değerlidir. Hayat bize bir çok nitelik ve bunları verimli kullanmayı öğrenmek için belirli bir zaman bahşeder. Biz BAZEN niteliklerimizi pekiştirmek ve onlardan yararlı bir şeyler üretmek yerine kendimizi dağıtırız. ”Önemli, cazip, popüler, ilginç” hissettirecek insanlara, ilişkilere, faaliyetlere meylederiz. Bunlar bize hem hayata hem de kendimize dair keşifler yapmak için imkan verir. Bu keşiflerimiz, ancak onları bir bütünlük içinde değerlendirirsek, anlamlıdır. İnsan günü sonunda ”elinde kalana” bakar! Somut bir fayda gördüğü şeyleri yapmaya devam eder. Boş işlerden daha boş işlere geçerek, ”Üfürükten Teyyare” yaparak ömrünü tüketmeyi de bir noktada bırakır! Ya da bıraksa iyi olur 🙂

Yarar görmesine, anlam bulmasına, gelişme kaydetmesine rağmen yeterli sabır ve sebatı göstermediği için ziyan ettiği niteliklerine gelince… Bir ara bunları elden geçirip, hala işe yarar ve anlamlı bulduklarını bir daha ele alsa, onları bıraktığı yerden bu güne yaşadıklarını da deneyim hanesine koymuş olarak yeni bir gayretle bu değerlerine sahip çıksa ne iyi olur…. İŞTE GÜN BUNU YAPMA GÜNÜDÜR!

Zaman bize ayakta kalanlar ile geçici olanları ayırt etmeyi öğretir… Geçici olmak istemiyorsanız, ayakta kalın ve sizi aşağı çeken, vaktinizi boşa tüketmenize neden olan şeyleri ayıklayın, değerli olanları ise emek ve sabırla ayakta tutun!

Keyifli, basit ama hayat içinde ayakta kalan bir müzikle bitsin bu yazı…